Clubgeschiedenis

Op zekere dag…
Zo beginnen alle sprookjes… ook het sprookje van Tennisclub Zomergem.

Op zekere dag wilde een groep gasten tennissen.
We zullen ze maar bij naam noemen:
Willy Van Den Bulcke, Dirk en Alex Claeys, Etienne De Bruyne, John Wezenbeek, Jan Guastavino, Lucien Van Laere, Jackie Dewaele en Marin Immesoete.

Architecten, een advocaat, een leraar, enkele zelfstandigen, nog enkele enthousiastelingen en een gemeenteontvanger.
Wat moet je meer hebben om een prachtig bestuur te vormen?

Hun doel was heel eenvoudig: “het stimuleren en de beoefening van de tennissport in Zomergem”. In die pionierstijd zaten de eerste secretaris Etienne De Bruyne en de schatbewaarder John Wezenbeek met Jackie Dewaele op ellenlange vergaderingen.
Vanaf 1979 speelden zodoende 106 leden in de sporthal. De officiële statuten van onze VZW Tennisclub Zomergem werden gepubliceerd in het staatsblad van 5 februari 1981. 1980, het jaar van “Treveirke” en de lidkaart. Het bestuur richtte zowaar een ‘prijskamp’ in om een geschikte naam te vinden voor hun clubblad.
Ha ja, elke geloofwaardige club had toch een clubblad. Rare clubleden in die tijd zulle. De leden stelden voor: “Het racketje” “Nieuwsjes boven het net” “t Snaarke” “Contact … geef gas” en ook nog “De kattesnaar”. De bestuursleden kozen dan maar voor “Treveirke”. Lidkaarten maakten ze zelf: de club was nog niet aangesloten bij De Veeteevee.
Het zomertornooi van 1980: een finale tussen Georgette De Backer en Jenny Dryoel,  Jan Dhaenens en Marin Immesoete.
	De allernieuwste houten rackets met kattensnaren waren in. Regen was toen de grootste boosdoener. Niet voor de spelers, maar voor de snaren. De tribune werd jaarlijks opgebouwd.
	Sinterklaas kwam toen ook op bezoek. Ne rare gast op een “camionète” met Raoul De Bruyne als privé-chauffeur.
1981 De kleine prutsen van toen wisten nog niet dat ze nu het zilveren jubileum zouden vieren als jonge vaders en moeders. In de ledenlijst vinden we onder andere een Greetje Wille, een Eddy Flement en Yves De Veusser terug. Eind 1985 komt er ene met een “grondige wijziging in de clubstructuur” op de proppen. De afdelingen sport, jeugd, materialen en statuten worden opgericht.
De centen komen bij Frank terecht, het schrijfgerief en de stencileermachine gaat naar den John en het voorzitterschap wordt in de schoenen van die ene Marin geschoven. Deze formule houdt al 25 jaar stand. ‘t Wordt tijd dat het een keer verandert hé: houten stokken en valse tanden zijn op komst.
1986 TCZ legt met eigen gelden de terreinen 4 en 5 aan. En dat met 187 leden in onze ledenlijst. Achteraf gezien was dat een dom initiatief. Niet van die aanleg maar wel van dat eigen geld. ’t Zou niet de laatste keer zijn… dat eigen geld.
1987 De sportafdeling richt voor het eerst De nacht der dubbels in. Carlos zorgt voor het “Het geheim spel”. Alle mogelijke en onmogelijke spelletjes hé. Appelsienendans, door-de-benen-kruipers-test, alle tennisshoes uit, op een hoopke en… zo rap mogelijk je eigen shoes terug aan. Er liepen d’r wel enkele met 2 linker voeten en weken later belden de leden nog naar elkaar om hun eigen gerief terug te vinden.We verlichten ook terrein 1 en 2; jawel, ook met… eigen geld.
	TCZ had z’n eerste reekswinnaar met Dames 8. Vanaf dan hebben ze ons wel leren kennen.
1989: nog zo een lumineus idee. Dit keer van John, Jackie, Carlos en nog enkele verlichte geesten. Wat dacht je van een trainingskamp voor onze jeugd aan de boorden van het meer te Butgenbach?
	Nachtspel met de “Pascha” en “Jack the ever”, Op zoek gaan naar de “Woopies”, kleine ventjes die je alleen maar ’s nachts kon tegenkomen… Komaan, moet je vandaag de dag nog eens proberen! En toch, wedden dat het ook nu nog zou lukken…
Begin de jaren ’90: reeds 230 leden, waaronder 80 jeugdspelers. Een fameuze ommezwaai in de opleiding van jong en oud. Naast het recreatieve spel komt ook het competitieve z’n neus aan ’t venster steken.
Volwassen TCZ’ers gaan tennissen in bijna alle gemeenten van Oost-Vlaanderen. Ook in Nederland, in Keulen, in Bierset, in Beringen en in Munster. Eerlijkheidshalve moet men zeggen dat men hard trainde in Oost-Vlaanderen en dat het in het buitenland er wat losser aan toe ging. Ooit aan de “Ladiesday” deelgenomen? Neen? Dan heb je wel wat gemist. Ons madammen organiseerden op donderdag een tennisnamiddag. Tijdens de eerste namiddag moest men al enkele dames terug naar huis sturen om hun tennisrokje en racket; ze dachten dat ze “koffieklets” gingen houden. De meeste namiddagen schijnen wel telkens geëindigd te zijn met koffie, pannenkoeken en slagroom. ’t Schijnt, want de mannen moesten die namiddag uit de buurt blijven.1991 DE START van DE “Café-chantant” TCZ had beslist: een avondje cultuur brengen tijdens de nieuwjaarsreceptie. Sketches, dichtwerk, a-capella van de bovenste plank, ballet met echte balerina’s en dan… eigen toneelwerk.
	Zwijg me van ’t werk! Repeteren, kostuums zoeken, verlichting, podium…In een doodskist kruipen achteraan in Zaal Vorm. Uitbater Albert die ook wou meespelen.
	Na wekenlange voorbereiding en vele natte broeken van het lachen: the big show! De DJ had al wel z’n intrede gedaan, maar… Wat je zelf doet, doe je beter dachten onze “Champs”
Ons kot ontploft door de komst van Medard En wij naar den hemel. ’t Duurde niet lang: we vlogen d’r rap buiten.
Een aantal passende wijnen en wat oesters, sommelier Piet met den hoed, en nadien nog tennissen. Moest kunnen… dachten we